bedoNIX

 

Merhaba,

FreeBSD 13.2-RELEASE sistemimi 14.0-RELEASE’e freebsd-update aracı ile güncelledim ve sonrasında ssh üzerinden sisteme bağlandığımda su komutu ile root olmak istediğimde şifre sorulmadığını fark ettim. su komutu verdiğim anda root olabiliyordum. Sorunun neden kaynaklandığını tespit edemesem de basit bir çözümü var. passwd komutu ile root şifrenizi yeniden set ederseniz problem çözülüyor.

 

Merhaba,

Şunda hem fikirizdir ki, güvenlik yamalarını zamanında uygulamak ve işletim sistemini daha yeni bir sürüme yükseltmek, sistem yönetiminin önemli yönleridir. FreeBSD, her iki görevi de gerçekleştirmek için kullanılabilen, freebsd-update adı verilen bir yardımcı program içerir.

Bu yardımcı program yardımıyla, yamayı veya yeni bir çekirdeği manuel olarak derleyip yüklemeye gerek kalmadan FreeBSD’yi güncellemek mümkündür. Bu da güncelleme işlemini sistem yöneticisi açısından kolaylaştıran bir durum.

freebsd-update programı minör sistem güncellemeleri yapabildiği gibi başka bir sürüm dalına yükseltmeleri de destekler. Örnek vermek gerekirse; mesela 13.1_RELEASE kullanıyorsunuz. Bu sürüm dalında güncelleme yaparak örneğin 13.1-RELEASE-p9 sürümüne güncelleme yapabilirsiniz. Ya da sürüm dalını tamamen güncelleyerek 13.1 sürümünden 13.2 sürümüne geçiş de yapabilirsiniz. Şimdi ilk durumu nasıl yapabileceğimizi inceleyelim, aslında bu çok kolay. Vermemiz gereken sadece iki komut var;

# freebsd-update fetch
# freebsd-update install

bu iki komut ve ardından sistemi yeniden başlattığımızda bulunduğumuz sürüm dalı içindeki son gücellemeleri sisteme uygulamış oluyoruz. Bu makalede asıl irdeleyeceğimiz güncelleme başka bir sürüm dalına yapılacak güncelleme olacak. Dilerseniz bu işlemi de madde madde inceleyelim..

Adım 1:

Her zaman olduğu gibi işleme başlamadan önce sistemdeki kritik tüm veriyi yedeklemeniz önemli. Sistemdeki kritik verilerin yedeklendiğine emin olmadan lütfen güncelleme yapmayınız..

Adım2:

Kurulu olan sürüm dalımızı en son güncellemeye getirelim;

# freebsd-update fetch
# freebsd-update install

Aslında bu yukarıda da bahsettiğimiz işlem. Sürüm dalı güncellemeden önce sistemimizi içinde bulunduğumuz dalın en güncel haline çıkarıyoruz. Bu komutlar zaten güncel bir dalda olmamız durumunda şöyle bir çıktı üretecektir;

src component not installed, skipped
Looking up update.FreeBSD.org mirrors... 2 mirrors found.
Fetching metadata signature for 13.1-RELEASE from update2.freebsd.org... done.
Fetching metadata index... done.
Inspecting system... done.
Preparing to download files... done.
 
No updates needed to update system to 13.1-RELEASE-p9.

Sistemi yeniden başlatalım;

# reboot

Adım 3:

Sistemde halihazırda bulunan tüm paketleri güncelleyelim.. Ben pkg kullanıyorum bu işlemi gerçekleştirmek için verilmesi gereken komutlar;

# pkg update
# pkg upgrade

Adım 4:

FreeBSD 13.1 sürümünden 13.2 sürümüne geçmek için gerekli komutu verelim;

# freebsd-update -r 13.2-RELEASE upgrade

Bu komutu verdikten sistem kontrol edilecek ve size bulunanların uygun görünüp görünmediği sorulacaktır. Y ile onaylayıp bu aşamayı geçin. İşlemler tamamlandıktan sonra değişiklikleri uygulamak için;

# freebsd-update install

komutunu verin. Bu aşamada sunucunuz SSH ile uzaktan eriştiğiniz bir sunucu ise minik bir kontrol yapmak hayatınızı kolaylaştırabilir;

# /usr/sbin/sshd -t

komutu ile SSH servisinde bir sorun olup olmadığını test edelim. Bir sorun yoksa sistemi yeniden başlatalım;

# reboot

sistem yeniden açıldıktan sonra bir kez daha;

# freebsd-update install

komutunu veriyoruz.

Adım 5:

Sistemde kurulu paketleri güncellemeye başlıyoruz. Öncelikle pkg’nin kendisini güncelliyoruz;

# pkg-static install -f pkg

Bu komutun çıktısı şöyle olacaktır;

Updating FreeBSD repository catalogue...
FreeBSD repository is up to date.
All repositories are up to date.
The following 1 package(s) will be affected (of 0 checked):
 
Installed packages to be REINSTALLED:
	pkg-1.19.1_1
 
Number of packages to be reinstalled: 1
 
8 MiB to be downloaded.
 
Proceed with this action? [y/N]: y
[1/1] Fetching pkg-1.19.1_1.pkg: 100%    8 MiB   2.9MB/s    00:03    
Checking integrity... done (0 conflicting)
[1/1] Reinstalling pkg-1.19.1_1...
[1/1] Extracting pkg-1.19.1_1: 100%

Şimdi sırası ile şu komutları verelim;

# pkg update
# pkg upgrade
# freebsd-update fetch
# freebsd-update install

Son bir kez sistemi yeniden başlatıyoruz;

# reboot

Adım 6:

Sistemimizin gerçekten de 13.2 sürümüne yükselip yükselmediğini kontrol edelim;

# freebsd-version
# uname -r

bu komutların çıktıları sıra ile;

# 13.2-RELEASE-p2
# 13.2-RELEASE-p2

Tebrikler, FreeBSD işletim sisteminizi başarı ile 13.1 sürümünden 13.2 sürümüne çıkarttınız.

Umarım işinize yarayan bir makale olmuştur..

Merhaba,

Bugün sizlere sanallaştırma ortamında kurduğumuz FreeBSD sistemimizin HDD boyutunu nasıl arttıracağımızdan bahsetmek istiyorum. İlk kurulum esnasında sisteme tanımladığımız disk boyutu bazı nedenlerle bazen yetersiz kalabilmekte, diski yeniden nasıl boyutlandıracağımızı ZFS kullanılmış bir kurulum için nasıl yapmanız gerektiğini anlatmaya çalışacağım.

ÖNEMLİ NOT! Burada sizlere anlatacağım işlemler diskin kullanılmaz hale gelmesine yol açabileceği için lütfen tüm kritik verilerinizi doğru şekilde yedeklediğinizden emin olmadan uygulamaya geçmeyiniz.

Adım 1:

Öncelikle kullandığımız sanallaştırma aracında sanal makinemiz için tanımladığımız disk alanını büyütmekle işe başlıyoruz. Bu işlem sanallaştırma ortamınıza göre farklılık gösterebileceği için detaya girmiyorum. Ben işlemi Proxmox VE üzerinde yaptım. Bu işlemi kolayca sanal makinenin içerisine girip Donanım seçeneğine giderek Disk Boyutlandır seçeneği ile yaptım ve sanal makineme 4 GB ek disk alanı eklenmesini sağladım.

Adım 2:

Sanal makinemizde konsole gidip şu komutu çalıştırıyoruz;

root@web:/home/bedo # gpart show
=> 40 33554352 da0 GPT (20G) [CORRUPT]
40 1024 1 freebsd-boot (512K)
1064 984 – free – (492K)
2048 4194304 2 freebsd-swap (2.0G)
4196352 29358040 3 freebsd-zfs (14G)

gördüğünüz gibi en üstte CORRUPT olduğu görülüyor diskin. Öncelikle bu durumu düzeltelim. Bunun için çalıştırmamız gereken komut;

root@web:/home/bedo # gpart recover /dev/da0
da0 recovered

da0 recover edildi. Durumu kontrol edelim;

root@web:/home/bedo # gpart show
=> 40 41942960 da0 GPT (20G)
40 1024 1 freebsd-boot (512K)
1064 984 – free – (492K)
2048 4194304 2 freebsd-swap (2.0G)
4196352 29358040 3 freebsd-zfs (14G)
33554392 8388608 – free – (4.0G)

evet eklediğimiz 4 GB ilave disk alanı free olarak görünüyor artık.

Adım 3:

4 GB olarak görünen free alanı freebsd-zfs’e eklememiz gerekiyor. Vermemiz gereken komut;

root@web:/home/bedo # gpart resize -i 3 da0
da0p3 resized

buradaki “-i 3” parametresi gpart show komutu çıktısında yer alan freebsd-zfs’in numarası fark ettiğiniz gibi. Son drumu kontrol edelim;

root@web:/home/bedo # gpart show
=> 40 41942960 da0 GPT (20G)
40 1024 1 freebsd-boot (512K)
1064 984 – free – (492K)
2048 4194304 2 freebsd-swap (2.0G)
4196352 37746648 3 freebsd-zfs (18G)

evet ilave 4 GB alan artık freebsd-zfs’e eklenmiş halde.

Adım 4:

Yapmamız gereken son bir işlem var;

root@web:/home/bedo # zpool online -e zroot da0p3

komutunu verip işlemi tamamlıyoruz. zpool list komutunun ilave alan eklemeden önceki ve sonraki çıktılarını paylaşıyorum sizlerle;

Öncesi;

root@web:/home/bedo # zpool list
NAME SIZE ALLOC FREE CKPOINT EXPANDSZ FRAG CAP DEDUP HEALTH ALTROOT
zroot  13.5G 9.72G 3.78G – – 59% 72% 1.00x ONLINE –

Sonrası;

root@web:/home/bedo # zpool list
NAME SIZE ALLOC FREE CKPOINT EXPANDSZ FRAG CAP DEDUP HEALTH ALTROOT
zroot 17.5G 9.72G 7.78G – – 46% 55% 1.00x ONLINE –

SIZE 13.5 G değerinden 17.5 G değerine yükselmiş durumda. Yeni alanı kullanmaya başlayabilirsiniz.

Saygılarımla..

 

Herkese Yeniden Merhaba,

FreeBSD işletim sistemini ilginç kılan özelliklerinden birisi bildiğiniz gibi “Port Ağacı”. Bu yazıda port ağacının detaylarına girmeden port ağacında kullanabileceğiniz make komutları hakkında yazmak istedim. İşte make komutlarının en çok kullanılanları ve ne işe yaradıkları;

make extract: Kaynak kodu indirip work dizinine açar.

make config: Portun konfigürasyon ekranını gösterir

make fetch: Portun kaynak kodlarını indirir, bunun dışında hiç bir işlem yapmaz

make: Kaynak kodu indirir ve derler ama kurmaz

make build: Portu derler

make install: Kaynak kodu indirir, derler ve kurar

make clean: Derlenmiş kodları (portun içindeki work dizinindeki) siler

make install clean: Kaynak kodu indirir, derler, kurar sonrasında derlenmiş kodları (portun içindeki work dizinindeki) siler

make distclean: Derlenmiş kodları (portun içindeki work dizinindeki) siler ayrıca kaynak kod dosyasını da siler

make deinstall: Portu kaldırır

make reinstall: Kurulu bir portu yeniden kurar ve yükler.

make package: Portu paketler

make check: Portun testlerini çalıştırır

Faydalı olması ümidi ile..

 

 

Merhaba,

Bu yazıda sizlerle fail2ban uygulamasını FreeBSD bir sistem üzerinde PF (Packet Filter) kullanarak nasıl çalıştırabileceğinizi anlatmak istiyorum. fail2ban’a neden ihtiyaç duydum öncelikle bundan bahsederek konuya giriş yapalım. Bir kaç gün önce nginx web sunucuma çok anlamsız ve çok sayıda istekler geldiğini ve bu istekler yüzünden php-fpm sürecinin yoğun çalışarak sistemi zorladığını ve zaman zaman da durduğunu fark ettim. Gelen bu istekleri analiz edip nasıl engellerim diye araştırırken fail2ban uygulamasını fark ettim. Peki nedir bu fail2ban? Kısaca izah etmeye çalışayım;

fail2ban, sunucuları kötü niyetli giriş denemelerine karşı korumak için kullanılan açık kaynaklı bir yazılımdır. Bu yazılım, özellikle SSH, FTP, HTTP, SMTP ve diğer hizmetlere yönelik brute-force saldırılarını tespit etmek ve engellemek için yaygın olarak kullanılır. Fail2ban, sistem loglarını izleyerek belirli bir süre içinde belirli bir sayının üzerinde başarısız oturum açma girişimi veya diğer kötü niyetli faaliyetleri tespit eder. Tespit edilen bu IP adresleri, belirli bir süre boyunca engellenir. Engelleme, genellikle bir firewall kuralı ekleyerek veya mevcut olanı değiştirerek yapılır. Biz de firewall olarak FreeBSD ile birlikte gelen PF firewall yazılımını kullanacağız. O zaman kurulumla işe başlayalım. fail2ban kurmak aslında gayet kolay, vermemiz gereken tek komut;

# pkg install py311-fail2ban

paket ismi önündeki py311 ifadesi sisteminizdeki Python versiyonuna göre değişebilir. Bunu kontrol etmek için pkg veritabanını arama yaparak tarayabilirsiniz. Yukarıdaki komut fail2ban yazılımını sisteme kuracaktır. Yazılımın ayarlarını yapmak için /usr/local/etc/fail2ban dizinine gidelim. Bu dizinde öncelikle bir dosyayı farklı bir isimle kopyalamamız lazım;

# cp jail.conf jail.local

Bu işlemi neden yaptık? Güncellemeler sırasında jail.conf üzerine yazılabileceği ve bizim yaptığımız düzenlemeler kaybolabileceği için bu kopyalama işlemini yaptık. fail2ban’ın çalışma mantığından bahsedelim biraz da. fail2ban, “jails” adı verilen bölümler kullanarak çalışır. Her jail, belirli bir hizmeti izler ve belirli bir filtre kullanır. Filtreler, genellikle regex (düzenli ifade) kullanarak log dosyalarını tarar ve kötü niyetli faaliyetleri tespit eder. Filtre kurallarını filter.d dizini altına filtre_adi.conf formatında dosyalar oluşturup bu dosyalara yazıyoruz. Hemen nginx için bir filtre oluşturalım, favori metin editörünüz ile filter.d dizini altında örneğin ddos.conf adında bir dosya oluşturalım ve bu dosyaya şunu ekleyelim;

[Definition]
failregex = <HOST> -.*”(GET|POST).*” 200
ignoreregex =

Bu filtre nginx access.log dosyasında belirli bir ifadeyi arıyor gördüğünüz gibi. Filtre kuralını ekledik, şimdi bu filtreyi kullanabilmek için jail.local dosyasını açalım ve en sona şu ifadeyi ekleyelim;

[ddos]
enabled = true
port = http,https
filter = ddos
logpath = /var/log/nginx/access.log
maxretry = 100
bantime = 3600
findtime = 60

Bu yapılandırmada:

• enabled = true ifadesi, bu jail’i etkinleştirir.
• port = http,https ifadesi, HTTP ve HTTPS portlarına gelen trafiği denetler.
• filter = ddos ifadesi, ddos adında bir filtreyi kullanır.
• logpath = /var/log/nginx/access.log ifadesi, Nginx log dosyasının yolunu belirtir.
• maxretry = 100 ifadesi, bir IP’nin kaç kez başarısız deneme yapabileceğini belirtir.
• bantime = 3600 ifadesi, IP’nin ban süresini (saniye olarak) belirtir.
• findtime = 60 Bu süre zarfında belirtilen maxretry sayısının aşılması durumunda IP adresi engellenir. Bu örnekte 1 dakika (60 saniye) olarak ayarlanmıştır.

Bu jail kuralı access.log dosyasında 60 saniye içinde bir ip numarasından 100 adet istek tespit ederse o ip adresine 1 saat boyunca ban koyacaktır.

Bu noktaya kadar işin fail2ban kısmında çalıştık. Şimdi PF için bir kaç ayar yapmamız lazım. fail2ban bir aksiyonu nasıl yapacağına action.d dizinindeki dosyalara bakarak karar veriyor. PF ile ilgili bir ayar dosyası var ancak ben bunu kaldırıp yerine daha sade bir dosya koydum.

# cp pf.conf pf.conf.ori

pf.conf dosyasını açarak içerine şunları ekleyelim;

[Definition]
actionstart =
actionstop =
actioncheck =
actionban = /sbin/pfctl -t <tablename> -T add <ip>/32
actionunban = /sbin/pfctl -t <tablename> -T delete <ip>/32
[Init]
tablename = fail2ban

jail.local dosyasında yapmamız gereken bir şey kaldı. Dosyayı açarak şu parametreleri bulun ve aşağıdaki gibi değiştirin;

banaction = pf[actiontype=<allports>]
banaction_allports = pf[actiontype=<allports>]

Hemen hemen hazırız. PF için bir kural eklememiz gerekiyor, /etc/pf.conf dosyasını açalım/yoksa oluşturalım ve içerisine uygun yerde olacak şekilde şu satırları ekleyelim;

table <fail2ban> persist

block in quick log on vmx0 from <fail2ban> to any

Lütfen vmx0 yazan yere kendi ağ arayüzünüzü yazın. Bu bilgiye ifconfig komutunu kullanarak erişebilirsiniz. Yapmamız gereken son şey /etc/rc.conf dosyasına gerekli satırları eklemek ve uygulamaları başlatmak. rc.conf dosyamızı açalım ve şu satırları ekleyelim;

fail2ban_enable=”YES”
pf_enable=”YES”
pf_rules=”/etc/pf.conf”
pf_flags=””
pflog_enable=”YES”
pflog_logfile=”/var/log/pflog”

Uygulamaları başlatalım;

# /usr/local/etc/rc.d/fail2ban start
# service pf enable

Bir sorun olmadı ise fail2ban nginx access.log dosyamızı izlemeye başlamış olmalı ve verdiğimiz kurala uygun ip numaralarına PF kullarak ban koymalıdır.  Sistemin çalışıp çalışmadığını anlamanın pratik bir yolu fail2ban-client ve pfctl komutlarını kullanmak. Aşağıdaki komut bize ban konuşmuş bir ip olup olmadığını verecektir;

# fail2ban-client status ddos

Bu komutun çıktısı şuna benzemeli;

Status for the jail: ddos
|- Filter
| |- Currently failed: 2
| |- Total failed: 107
| `- File list: /var/log/nginx/access.log
`- Actions
|- Currently banned: 0
|- Total banned: 0
`- Banned IP list:

Gördüğünüz gibi şu anda sistem henüz hiç bir ip ye ban koymamış. Bu listede “Banned IP list” alanında gördüğünüz ip numaralarını şu komutu verdiğinizde de görüyorsanız her şey yolunda demektir;

# pfctl -t fail2ban -T show

Bu komut da o anda PF tarafından fail2ban tablosunda engellenmiş olan ip numaralarının listesini verecektir. Önceki komuttaki ip ler ile bu listedeki ip ler bire bir birbirini tutuyorsa sistemi düzgün şekilde konfigüre etmişsiniz demektir.

Sonuç olarak; fail2ban pek çok yerleşik filtre ile birlikte gelen sizin de yeni filtreler oluşturabileceğiniz, hayal gücünüz ile genişleme kapasitesine sahip güzel bir güvenlik aracı. Umarım makale faydalı olmuştur.

Saygılarımla..

Herkese Merhaba,

Bugün sizlere pfx uzantılı dosyalardan bahsetmek istiyorum. pfx uzantılı dosyaların kısa bir tanımı ile başlayıp bu dosya ile neden çalışmam gerektiğini ve üzerinde yaptığım işlemleri ileride yine lazım olur diyerek kayıt altına almak isterim. pfx nedir, ne işe yarar, nerelerde kullanılır gibi sorularla başlayalım;

PFX dosyası (Personal Information Exchange), bir sertifika dosya biçimidir ve genellikle .pfx veya .p12 uzantısıyla kullanılır. Bu dosya türü, dijital sertifikalar ve özel anahtarlar gibi güvenlik bilgilerini saklamak ve taşımak için kullanılır. PFX dosyası genellikle aşağıdaki bileşenleri içerir:

1. Dijital Sertifikalar:

   • Bu sertifikalar, kimlik doğrulama ve güvenlik için kullanılan genel anahtarları içerir. Bir sunucu veya istemcinin kimliğini doğrulamak için kullanılır.

2. Özel Anahtarlar:

   • Özel anahtarlar, dijital imzaların oluşturulması ve şifreleme/deşifreleme işlemleri için kullanılır. Bu anahtarlar gizli tutulmalı ve yalnızca yetkili kişiler tarafından erişilebilir olmalıdır.

3. Kök ve Ara Sertifikalar:

   • Kök sertifikalar, güven zincirinin en üstündeki sertifikalardır ve genellikle bir sertifika otoritesi (CA) tarafından imzalanmıştır. Ara sertifikalar ise kök sertifikalar ile son kullanıcı sertifikaları arasında bir köprü görevi görür.

PFX Dosyasının Kullanım Alanları

1. Sunucu Kimlik Doğrulaması:

   • Web sunucuları (örneğin, HTTPS üzerinden erişilen web siteleri) genellikle SSL/TLS sertifikalarını kullanarak kimliklerini doğrular. PFX dosyası, bu tür sertifikaları ve özel anahtarları tek bir dosyada saklayarak sunucu yapılandırmasını kolaylaştırır.

2. İstemci Kimlik Doğrulaması:

   • İstemci sertifikaları, istemcilerin (örneğin, bir web sitesine erişen kullanıcıların) kimliklerini doğrulamak için kullanılır. PFX dosyası, bu sertifikaları ve özel anahtarları içererek güvenli erişimi sağlar.

3. E-posta Güvenliği:

   • S/MIME protokolü ile e-postaların şifrelenmesi ve dijital olarak imzalanması için sertifikalar kullanılır. PFX dosyası, bu sertifikaları ve özel anahtarları saklayarak e-posta güvenliğini artırır.

PFX Dosyasının İçeriğini İncelemek

PFX dosyasının içeriğini incelemek ve sertifika bilgilerini görüntülemek için openssl gibi araçlar kullanılabilir. Örneğin, aşağıdaki komut ile bir PFX dosyasının içeriği görüntülenebilir:

Bu dosyalar genelde IIS üzerinde SSL tanımlaması için kullanılıyorlar. Bana da böyle bir sunucudan alınarak verildi ve Nginx üzerinde kullanmam gerekti. Bunu yapmak için fullchain.pem ve privkey.pem dosyalarını pfx dosyasından çıkartmak gerekiyor. Şimdi bu işlemi OpenSSL ile nasıl yapabileceğimizi görelim. İhtiyacımız olan şeyler pfx dosyası ve bu dosyanın varsa şifresi. Linux/Unix makinemizde komut satırına giderek şu komutu veriyoruz;

# openssl pkcs12 -in dosya.pfx -out fullchain_and_key.pem -nodes

Bu komut pfx dosyamız şifrelenmiş ise bizden şifre isteyecektir. Şifreyi girip işlemi tamamladığımızda çalışma dizininde fullchain ve privkey bilgilerini taşıyan fullchain_and_key.pem isimli bir dosya oluşacaktır. Bu dosyadan ihtiyacımız olan iki pem dosyasını elde edelim şimdi de;

# openssl pkey -in fullchain_and_key.pem -out privkey.pem

# openssl crl2pkcs7 -nocrl -certfile fullchain_and_key.pem | openssl pkcs7 -print_certs -out fullchain.pem

Evet pfx dosyamızdan fullchain.pem ve privkey.pem ayrılmış oldu. Bu iki dosya ile Apache ve Nginx üzerinde SSL ayarlamalarınızı yapabilirsiniz.

Saygılarımla..

 

Merhaba,

Bugün sizlere ZFS dosya sisteminin yeni fark ettiğim bir özelliğinden bahsetmek isterim. Anlamam tesadüfen oldu, muhtemelen ZFS uzmanları anlatacağın şey bu mu diyebilir lakin bulduğum ana kadar durum çok gizemli idi :) Sanallaştırılmış FreeBSD sunucularımda boş disk alanının sürekli azalması dikkatimi çekmiş idi. Bu durumu ilk önce freebsd-update ile sistemi güncelleyeceğim zaman fark etmiştim. Diskte yeterli alan olmaması nedeni ile işlem tamamlanmayınca gerekmeyen dosyaları silerek yer açmaya çalıştım. İlk etapta bunda başarılı da oldum. Gereksiz log dosyaları, pkg dosyaları vb. silerek belli bir alan kazanabildim. Ancak ilerleyen zamanda boş disk alanı yine azaldı ve daha önce kullandığım yöntemler bu sefer işe yaramadı. Duruma anlam veremediğim için çareyi sanal disk boyutunu büyütmekte buldum. Ancak boyutu büyütülmüş sanal disk bile bir süre sonra dolmaya başladı. Diski dolduran şeyin ne olduğunu tesadüf eseri öğrendim. ZFS dosya sisteminin belli aralıklarla aldığı "snapshot"lar diskin dolma nedeni.

ZFS snapshotlar nedir? ZFS snapshotlar, dosya sistemince oluşturulan ve dosya sisteminin belli bir andaki anlık görünümü olarak özetlenebilir. Veri kurtarma veya sistemin eski bir andaki durumuna geri dönme gibi senaryolarda yararı olan bir özellik. Ancak bu yararlı özellik siz fark etmeden diskinizi doldurmaya devam ediyor. İşe yaramayan snapshotları temizlemek diskte alan açmanızı sağlayabilir. Öncelikle sistemimizdeki snapshotları listeleyelim, bunun için;

# zfs list -t snapshot

Bu komutun şunun gibi bir çıktısı olacaktır;

NAME USED AVAIL REFER MOUNTPOINT
zroot/ROOT/default@2022-11-12-11:57:51-0 478M - 4.43G -
zroot/ROOT/default@2022-11-18-12:00:56-0 145M - 4.41G -
zroot/ROOT/default@2022-12-01-10:20:54-0 241M - 4.41G -
zroot/ROOT/default@2023-02-20-12:02:29-0 930M - 4.64G -
zroot/ROOT/default@2023-08-16-15:59:50-0 186M - 2.71G -
zroot/ROOT/default@2023-09-02-19:32:52-0 7.60M - 4.08G -
zroot/ROOT/default@2023-09-02-19:34:51-0 4.49M - 4.16G -
zroot/ROOT/default@2023-10-05-13:48:35-0 172M - 4.32G -
zroot/ROOT/default@2023-11-20-10:22:20-0 142M - 4.33G -
zroot/ROOT/default@2023-12-12-15:57:14-0 16.7M - 4.41G -
zroot/ROOT/default@2023-12-14-19:06:07-0 9.52M - 4.47G -
zroot/ROOT/default@2024-01-02-10:23:20-0 290M - 4.50G -
zroot/ROOT/default@2024-02-20-15:32:53-0 785M - 4.86G -
zroot/ROOT/default@2024-04-02-10:10:08-0 537M - 2.83G -
zroot/ROOT/default@2024-05-16-10:03:23-0 7.12M - 4.79G -
zroot/ROOT/default@2024-05-16-10:06:06-0 0B - 4.87G -
zroot/ROOT/default@2024-05-16-10:06:19-0 0B - 4.87G -
zroot/ROOT/default@2024-05-16-12:04:25-0 307M - 5.05G -

Gördüğünüz gibi ZFS tarafından oluşturulmuş pek çok snapshot dosyası var, dosyaların disk üzerinde kapladığı alan da muhtelif. Şimdi bu snapshotların tümünü veya istediklerinizi nasıl temizleyeceğinizden bahsedelim. Kullanılacak komuttan bahsetmeden önce bir uyarı! Az sonra yapacağımız snapshot silme işlemi geri dönüşü olmayan bir işlem, lütfen ihtiyacınız olan bir snapshot üzerinde silme yapmadığınıza emin olun.. Tüm snapshotları temizlemek isterseniz şu komutu verin;

# zfs destroy -r zroot/ROOT/default

Ben listeden sadece istediğim snapshotları sileceğim derseniz kullanmanız gereken komut ise şu;

# zfs destroy -R zroot/ROOT/default@2022-11-12-11:57:51-0

"zfs destroy -R" ifadesinden sonra silmek istediğimiz snapshotın adını yazıyoruz. -R parametresi recursive olarak bu snapshot ile ilgili klonlar varsa onları da siliyor. Şimdi temizlik öncesi ve sonrası zpool list komutu çıktılarına bakalım. Snapshotları silmeden önce diskin durumu şöyle idi;

# zpool list
NAME SIZE ALLOC FREE CKPOINT EXPANDSZ FRAG CAP DEDUP HEALTH ALTROOT
zroot 22.5G 20.5G 2.03G - - 79% 90% 1.00x ONLINE -

Temizlik sonrasında ise;

# zpool list
NAME SIZE ALLOC FREE CKPOINT EXPANDSZ FRAG CAP DEDUP HEALTH ALTROOT
zroot 22.5G 9.06G 13.4G - - 49% 40% 1.00x ONLINE -

Gördüğünüz gibi boş disk alanında bir hayli artış var.. Siz de FreeBSD sisteminizde anlam veremediğiniz disk alanı azalması yaşıyorsanız ZFS dosya sisteminin snapshotlarını bir kontrol edin.

Saygılarımla..

 

Herkese Merhaba,

Bugün 13.2 RELEASE olan sürümümü 14.0 RELEASE sürümüne yükseltmek için freebsd-update aracını kullanmak istediğimde reboot sonrası verilen ikinci “freebsd-update install” komutunun aşırı derecede uzun olduğunu gördüm. Konu ile ilgili biraz araştırma yaptım ve şu link sorunuma çözüm oldu https://forums.freebsd.org/threads/freebsd-13-2-release-14-0-release-upgrade-stuck.91152

Sorun ZFS ile ilgili gibi görünüyor. Geçici bir çözüm olarak işleme başlamadan önce şu komutu çalıştırırsanız bu yavaşlık sorununu çözebiliyorsunuz;

# sysctl vfs.zfs.dmu_offset_next_sync=0

Bu komutu çalıştırdıktan sonra “freebsd-update install” komutunu verin ve işlem normal süresinde tamamlansın.

Ayrıca; FreeBSD işletim sisteminizi freebsd-update ile nasıl güncelleyeceğinizi bilmiyorsanız lütfen FreeBSD Sistem Güncelleme yazımızı inceleyiniz.

Saygılarımla..